دیروز خدمت دوستی بودم که پزشک هستش و با توجه به اینکه خیلی مواقع پزشکها ( ونه البته همه ) رو به خاطر اینکه صرفا" دنبال خالی کردن جیب مردم بیچاره هستن بدون اینکه وجدان کاری رو در طبابت مد نظر قرار بدهند قبول ندارم و اعتقاد به بی مایگی جمع کثیری از اونها دارم اما این دوست گرانمایه بسیار بسیار انسان فروتن و توانمندی هم در طب و هم در درک و فهم بسیاری از مصائب و مشکلات مردم عادی و کمک به اونها هستش . به همین خاطر خودم به شخصه بسیار به این انسان توانمند ارادت خاصی دارم .

و اما دیروز به دلایلی برای کمی گپ و گفتگو نزد دوست گرامی ام رفتم که حدود 1 ساعت با توجه به کمبود وقتی که داشت با هم گپ زدیم . اما موضوع صحبت در مورد انسان ها و درک این حقیقت که هدف انسان از زندگی در دنیای مادی چه چیزی میتونه باشه . نظر دوست بنده این بود که صرفا" هدف انسان از زندگی لذت بردن هستش ودر ادامه که توضیح بیشتری خواستم ایشون این طور بیان کردن که تمام اعمال انسانها در نهایت در جهت لذت بردن از مواهبی که در اختیار و در تیررسشان میباشد هست . به عنوان مثال اون کسی که داره کار میکنه تازندگی بهتری داشته باشه از داشتن زندگی بهتر بسیار لذت میبره ، اون کسی که وارد معنویات میشه حتما" از معنویات لذت زیادی میبره و برای اینکه به هدفش برسه ممکنه سالها تلاش کنه تا به اون هدف نهایی یعنی (( لذت )) از هدفی که برایش جذابیت داره برسه . و این مثالها در مورد هر انسانی و هر موضوعی که بخواهید بررسی کنید به طرز خارق العاده ای صادق و ممکن به نظر میرسه . یعنی در نهایت عمده ترین کارهای ما صرفا" برای ارضای این غریزه یعنی لذت بردن از اهداف ، عقاید و هرچیزی که میخواین اسمشو بزارین هستش . این مساله با این که بسیار ساده و در زندگی روزمره به طور مکرر داره هدفگذاری میشه ولی تا به حال بهش فکر نکرده بودم (اینجاست که میگن با آدمای بزرگ نشست و برخواست کنید نه با آدمهای حقیر ) و از دیروز این مکالمه کاملا" جلوی چشمام هستش و دارم در مورد نقاط قوت و ضعفش به شدت فکر میکنم .

اما خوشحال میشم کسانیکه این مطلب رو میخونن نظر خودشون رو در مورد این مکالمه کوتاه اما مهم بیان کنن آیا موافقید یا مخالف و در صورت امکان با ذکر دلیل . با تشکر