اقتدار شخصی یک احساس است یک ادراک است مثلا" شبیه خوش اقبالی حتی میشود گفت نوعی کردار و رفتار است . اقتدار شخصی بدست آمدنی است . حال اصل و نسب شخص هر چه میخواهد باشد . یک جنگجو در حقیقت شکارچی اقتدار است مساله همه ما این است که متقاعد شویم باید باور کنیم که اقتدار شخصی را میتوان بکار برد باید باور کرد که میتوان آن را ذخیره کرد ولی تا به امروز اکثر ما متقاعد نشده ایم .
دوست دارم نظر خواننده های این صفحه رو در مورد این مطلب بدونم لطفا" کامنت بزارین . از هر نکته ای در موردش استقبال میکنم . با سپاس
چه دور است آسمانی که زیر آن به دنیا آمدم
اندیشه هایم در حرمانی بی پایان غوطه ورند
اکنون تنها و غمگین مانند برگی در گرو باد
میخواهم اشک بریزم میخواهم از لذت بخندم
امروز از اون روزهایی هستش که بشدت خسته هستم انگار هیچگونه انرژی ای در من نیست و میتونم بگم که این روزها زیاد حال و روز خوشی ندارم . وقتی به دور و اطرافم نگاه میکنم و میبینم که چه اتفاقاتی داره میافته هم برای خودم و هم برای بقیه مردم جدی جدی نگران میشم . وقتی میبینم توی رابطه ها چقدر علاقه ها و دوست داشتنها یک طرفه شده خیلی ناراحت میشم . چرا ما اون کسانی که دوستمون دارن و بهمون خیلی زیاد محبت میکنن رو از خودمون اینقدر میرنجونیم و دور میکنیم ؟ چرا وقتی کسی علاقش رو بی دلیل و صادقانه در اختیارمون قرار میده ما ازش فاصله میگیریم ؟ آیا این رفتار یک نوع عمل و عکس العمله ؟ یعنی یک قانونیه که در طبیعت وجود داره مبنی براینکه هر کسی جلو اومد اون یکی بره عقب ؟ و یا برعکس !!
