امروز از اون روزهایی هستش که بشدت خسته هستم انگار هیچگونه انرژی ای در من نیست و میتونم بگم که این روزها زیاد حال و روز خوشی ندارم . وقتی به دور و اطرافم نگاه میکنم و میبینم که چه اتفاقاتی داره میافته هم برای خودم و هم برای بقیه مردم جدی جدی نگران میشم . وقتی میبینم توی رابطه ها چقدر علاقه ها و دوست داشتنها یک طرفه شده خیلی ناراحت میشم . چرا ما اون کسانی که دوستمون دارن و بهمون خیلی زیاد محبت میکنن رو از خودمون اینقدر میرنجونیم و دور میکنیم ؟ چرا وقتی کسی علاقش رو بی دلیل و صادقانه در اختیارمون قرار میده ما ازش فاصله میگیریم ؟ آیا این رفتار یک نوع عمل و عکس العمله ؟ یعنی یک قانونیه که در طبیعت وجود داره مبنی براینکه هر کسی جلو اومد اون یکی بره عقب ؟ و یا برعکس !!
و درباره اینکه چرا ما کسایی که دوستمون دارند رو میرنجونیم؟ ظاهر قضیه اینجوریه که ما فکر می کنیم که این ما هستیم که تصمیم می گیریم ولی در حقیقت در اکثر مواقع این ترسهای طرفین یک رابطه(ترس از تنهایی ، ترس از طرد شدن ، ترس از به اندازه کافی خوب و دوستداشتنی نبودن و ...) هست که داره اونها و رابطه رو کنترل می کنه و پیش میبره و همه ما به نوعی ، کم یا زیاد ،اسیر ترسهامون هستیم.